Σπύρος Κολυβάς – Ορίζοντες
Ήρα Παπαποστόλου
Art Historian
member of aica hellas
Σπύρος Κολυβάς – Oρίζοντες
Η ακουαρέλα βρήκε θαυμαστές σε Αμερική και Ευρώπη από το 19ο αιώνα και φυσικά ήταν το βασικό όπλο στα χέρια των ιμπρεσσιονιστών και των νεο-ιμπρεσσιονιστών. Ο Σεζάν πέτυχε να της δώσει εξαίρετα φωτιστικά εφέ, όσο ο Σινιάκ έπαιζε με τα άσπρα μέρη του χαρτιού. Όσο για τους ζωγράφους της αφηρημένης τέχνης, επέμειναν στις ιδιότητες του υλικού, αξιοποιώντας την. Στην Ελλάδα, γνωστός για τις ακουαρέλες του είναι ο Πάρις Πρέκας ο οποίος προσπάθησε μέσα από συνεχείς παραλλαγές να εισχωρήσει στους πλαστικούς και αισθητικούς προβληματισμούς της ιδέας που ήθελε να απεικονίσει.
Ο Σπύρος Κολυβάς, με τη σειρά του, διαλέγει και αυτός για εκφραστικό του μέσο την ακουαρέλα και δημιουργεί υδατογραφίες μικρών αλλά και μεγάλων διαστάσεων, που παίρνουν μνημειακό χαρακτήρα. Δε δουλεύει με προσχέδιο, αλλά κατευθείαν στο χαρτί. Η τεχνική του προϋποθέτει έναν ιδιαίτερο τρόπο δουλειάς, όπου παίζουν ρόλο η διαφάνεια των χρωματικών στρωμάτων, το είδος του χαρτιού που βρίσκεται από κάτω, όσο και η τελείως άθικτη επιφάνεια του χαρτιού.
Τα θέματά του είναι κυρίως τοπία, με μεγάλη ευαισθησία στην απόδοση της θάλασσας και των οριζόντων. Τα χρώματα που χρησιμοποιεί για να πετύχει το σκοπό του είναι κυρίως το γαλάζιο, το μωβ, το πράσινο, το καφέ και το ατόφιο λευκό του χαρτιού. Τα έργα του είναι μεν παραστατικά, αλλά ενέχουν έναν αφαιρετικό τρόπο προσέγγισης όσον αφορά στα θέματά του.
Με διάθεση ρομαντική, απεικονίζει τη θάλασσα σε όλες τις παραλλαγές της, όσο ο ορίζοντας – αυτή η νοητή γραμμή κατά την οποία ο ουρανός φαίνεται να συναντά την επιφάνεια της θάλασσας - μας ταξιδεύει. Στο έργο του με τίτλο Ι απ' τη σειρά θάλασσα παρατηρούμε πως κατορθώνει με ελάχιστες πινελιές να αποδώσει θάλασσα και ουρανό. Λιτός, σχεδόν αφαιρετικός, θέλει να δώσει στο θεατή μόνο τα απαραίτητα εκείνα στοιχεία που σχηματίζουν την εικόνα του ορίζοντα.
Στο έργο του με τίτλο θάλασσα στο ηλιοβασίλεμα αυτό που τον ενδιαφέρει κυρίως είναι να δώσει την αίσθηση της θάλασσας και του ουρανού γι αυτό και αποφεύγει τη λεπτομερειακή περιγραφή. Το ίδιο ισχύει και σε έργα όπως '' αναμονή'' όπου απεικονίζεται η αποβάθρα με τα φώτα που δεν σχηματίζονται παρά υπονοούνται με δύο μαύρες γραμμές.
Άψογος στην τεχνική του, κατορθώνει να κάνει τον θεατή να αντιλαμβάνεται τον ορίζοντα όσο ευρύτερο γίνεται, ενώ ταυτόχρονα του υπενθυμίζει πως πέρα από τη νοητή γραμμή η παρατήρηση των γεγονότων είναι αδύνατη. Συμβολικά, αυτό μπορεί να μεταφραστεί ως η αδυναμία του ανθρώπου απέναντι στην απεραντοσύνη της φύσης. Και αυτή η ίδια η φύση είναι που τον απασχολεί πάνω απ΄όλα. Ο άνθρωπος εμφανίζεται σπάνια στο σκηνικό του. Αντίθετα, η θάλασσά του, άλλοτε ήρεμη και άλλοτε αγριεμένη, στέκεται μπροστά μας μυστήρια και παντοδύναμη, γεμάτη μυστικά που θα θέλαμε να ανακαλύψουμε.
Ορίζοντες, λοιπόν. Με την κυριολεκτική αλλά και με τη μεταφορική έννοια. Ορίζοντες που μας κρύβουν τι γίνεται πιο πέρα, αλλά και νέοι ορίζοντες, με αισιοδοξία για το μέλλον. Ορίζοντες ποιητικοί, έτσι όπως περιγράφονται στους στίχους του Νίκου Καββαδία. Ορίζοντες, που, όσο υπάρχουν, μας προτρέπουν να δούμε μέσα και πέρα απ΄τις γραμμές τους...
Ήρα Παπαποστόλου Energia Creativa : International Catalogue of Contemporary Artists, Arte, 2013
Spyros Kolyvas - Horizons
Watercolor has found its admires in America and Europe since 19th century. It was obviously the main tool for impressionists and meta-impressionists. Cezanne succeeded in providing watercolor with excellent lighting effects while Siniac was experimenting on the white parts of the paper. As for abstract art painters made it valuable by insisting on its material properties. In Creece, a wellknown painter for his watercolor work, is Paris Prekas who tried through continuous experimentation to enter in various plastic and aesthetic reflections of the idea he wanted to depict.
Spyros Kolyvas is also choosing watercolor to express himself and creates small and large scale watercolors which takes a monumental character. He draws directly on the paper without making sketches. His technique presupposes a special way of working, where transparency of color layers, the kind of paper which is under and the comple intact surface of the paper, play a special part.
His main theme is the landscape which he paints showing great sensitivity in depicting sea and horizons. For this reason he mostly uses blue, purple, green, brown and the plain color of the paper itself. Kolyvas work is representational but he approaches his topics involving an abstract view. In deep romantic mood he paints sea in its variety as the horizon – this imaginary line in which sky seems to meet sea’s surface – takes us in his eternal travel.
In his work “from the line sea” Iwe can clearly see that he manages to depicts both sea and sky with a few touches of color. Simple, almost abstract in his way, he wants his viewer to conceive only the necessary elements that form the image of the horizon. In his work with the title “sea in the sunset “he is mainly concerned to give the sense of the sea and the sky for that reason he avoid the detailed description. The same happens to his painting “expectation” where it is depicted the pier with its lights which are not drawn but they are implied by the two black lines.
The painter says: "As I am affected by the natural landscape and the interaction of light and atmosphere I consider that the most mixed feelings can be come out by simple forms, random details in subsections of the landscape itself. Through my work I try to capture what is simple and the beauty exploring the interaction of the sea, the air , the sky, the mountains and the plains with the changing light and the changes that the forces of nature cause on them.
Concerning the theme, my work depict the eternal nature of the environment, in a space between the specific form and the abstraction, a place where the relations connected to space are like a gate to an abstracted world beyond nature.
Light dominate in all of my work and with its strength constantly changes the landscape giving a sense of calmness and serenity but not for long as behind this lurks the threat. This threat are the forces of nature which alter familiar images to something new even if it doesn’t last.
The fluidity of watercolor, the nature of the material on its own states this continual change of nature and as a result the ephemeral of the life’s cycle.”
Kolyvas in his impeccable technique, makes his viewer to perceive the horizon as far as he can while at the same time he reminds him that he cannot see the facts beyond the imaginary line. In a symbolic way that can be explained as man’s weakness in front of nature’s vastness. It is nature that concerns the painter. Man rarely appears in a scene of his work. On the opposite side, his sea either calm or rough, stands in front of us unexplained and powerful full of secrets that we would like to solve. Horizons, then, in literal way and metaphorical and. Horizons that hide what happens in the distance, but new horizons with optimism view for the future, as well. Horizons with poetry like the verses of Kavadias’ poems. Horizons that, as long as there are, urge us to see through and beyond their lines…
Ira Papapostolou
Art Historian
member of aica hellas
